Suksesshëm shënohet edicioni i shtatë i konkursit poetik , organizuar nga Poeteka Mbarëkombëtare " Ndue Bytyçi"

 Forumi letrar i njohur me emblemën “Poeteka Mbarëkombëtare “Ndue Bytyçi” nën kujdesin, përgatitjen, moderimin dhe drejtimin e poetes Xhane Sherif Imeraj në rolin e sekretares, mbështetur si një nëndegë e Shoqatës Mbarëkombëtare “Bytyçi”, Tiranë-Prizren me kryetar Av. Agron Gjedia, organizuan të dielen datë 17 shtator 2023, në mjediset e Hotel Panoram Dajt, edicionin e shtatë të Manifestimit Letrar.

Poeteka Mbarëkombëtare “Ndue Bytyçi” këtë vit shpalli konkursin letrar kushtuar poetit dhe prozatorit të shquar Millosh Gjergj Nikolla, (Shkodër, 13 tetor 1911 - Torre Pellice, 26 gusht 1938), i njohur me pseudonimin ose emrin e tij të pendës, Migjeni. me rastin e përvjetorit të 85-të të ndarjes nga jeta të një ndër poetët dhe shkrimtarët më të lexuar e më të rëndësishëm të letërsisë shqipe të shekullit të 20-të. I quajtur ndryshe “shkrimtari i mjerimit” por i njohur edhe si zëri, kushtrimi, thirrja e fuqishme ndaj përfaqësimit dhe energjisë së rinisë tek të cilët ai shikonte ndryshimin dhe të ardhmen e vendit.

Shpallja e konkursit u bë me date 26 qershor 2023, duke publikuar edhe rregullat e kriteret që duhet të ndiqeshin nga autoret që do të konkuronin.

Risi për këtë vit ishte aplikimi i sistemit vlerësues”Blind”, me qellimin e mirë që të realizohej një konkurs sa më dinjitoz. Me vlerësime profesionistësh të besuar dhe të vlerësur nga të gjithë, pa paragjykime, favorizime dhe shteg të lirë per ndërhyrje tek juria. siç ndodhe rendomte ne konkurse dhe veprimtari të ngjashme.

Menjëherë pas shpalljes së konkursit, në posten tonë elektronike, filluan të vine krijime konkuruese nga autorët shqiptarë anembane trojeve Shqiptare dhe Diaspora, gjithsej 62 (gjatëdhjetë e dy) autor, emrat e të cilëve u bënë publik vetëm gjatë Orës Letrare dhe më pas në rrjet.

Krahas festimeve të festës së “Plisit të bardhë” organizuar nga Shoqata Mbarëkombëtare “BYTYÇI” Tiranë-Prizren, e kordinuara edhe me disa Shoqata të tjera kulturore nga disa rrethe dhe krahina të Shqipërisë dhe mbarë trojeve tona, u mbajt edhe takimi letrar.

Ora Letrar filloi rreth ores 12:00. Kishim të pranishëm një numër të respektuar të autorëve konkurues, adhurues të letësisë, miq, e dashamirës të këtij eventi te ardhur nga gjitha viset shqiptare. Filluam pa humbur kohë. Ndryshimi i vendit ku zakonisht zhvillonim Orën Letrare, na solli jo pak vështirësi. Shoqata kishte mundur të siguronte vetem hapsiren jashtë në natyrë për aktivitetin e festës , e ndërsa për zhvillimin e Ores Letrare , nuk kishim mundur të siguronim një salle, apo të pakten një vend në hapsirat e brendshme të Restoran Panorama, që të mund të kishim më së paku qetësi. Takimi u zhvillua në verandë dhe ishim shumë pranë vendit ku zhvillohej festa , këndonin e kërcenin, performonin grupe të shumta artisitke, dhe muzika e lartë, sado që kërkuam të ulnin pak volumin e muzikës, dhe kërkesa jonë patjetër që u dëgjua, përsëri vinte e lartë, dhe me zor që dëgjoheshim, pasi nuk kishim as mikrofon.

Dy tre poet/e edhe u irrituan për të tilla kushte, por nuk kishim ç`të benim, nuk kishim mundësi tjetër.

E shqetësuar për të tilla kushte, ndërmenda për një çast disa vargje të migjenit nga poema e mjerimit… atëherë fillova të mos i vë më re vështirësite dhe me një qetësi, dashuri, nderim dhe respekt ndaj figurës së lartë të letësisë shqipe Migjenit dhe gjithë të pranishmëve dhe atyre që u bënë pjesë me krijimet dhe vlerësimet e tyre, vijova me një zë të ngritur mbi normalen time, që të mund të dëgjohem nga të pranishmit.

Kishim menduar të kemi edhe muzikë të lehtë në sfond dhe interpretimet e vargjeve të Migjenit, por edhe kjo pike nuk u arrit … Si asistente më erdhi në ndihmë gjatë gjithë kohës edhe mbesa ime, gjimnazistja Valbona Imeraj.

Hapja e Orës Letrare ishte me një përshëndetje dhe falenderim nga ana ime për të gjithë konkuruesit të pranishem dhe jo të pranishëm që ju përgjigjen devotshmërisht këtij eventi. Konkurset letrare nuk janë gara sportive, frymëzimi dhe muza nuk e pranojnë këtë. Organizimet e këtyre konkurseve letrare duhet t`i shohim si promovime, takim me miq dhe koleg, shkëmbime përvojash dhe eksperiencash… si dhe kohë e kaluar bukur.

Vazhduam me leximin e emrave të gjashtëdhetë e dy autorëve konkurues. Kodet numerike i vendosem në bazë të mbërritjes kohore të email-ve të dërguara nga secili autoret, pra një vet-rendititje.

Më pas fjalën e mori kryetariri Z. Gjedia. i cili na u bashkua për pak çaste… Përmbledhtazi shprehi ç`kishte për të thënë rreth këtij aktiviteti, përshëndeti dhe uroi pjesmarrësit, pa harruar të kërkonte edhe ndjesë për kushtet jo të përshtatshme, por që nuk kishte gjetur dot zgjidhje tjetër. Pas fjalës së tij Kryetari u largua për tek një tjetër kënd i festës ku kërkohej pranija e tij…

Vazhduam me tej me prezantimin e Jurive. Për vlerësimin e krijimeve konkuruese Poeteka Mbarëkombëtare " Ndue Bytyçi" mundësoi dy juri:

1. Juria Speciale ( sistem vlerësimi "Blind") , e cila kishte kompetencat e zgjedhjes së tre çmimeve të para.

2. Juria e Pranishme , në rolin drejtimit dhe moderimit të këtij eventi si dhe dhenies së çmimeve Speciale dhe Inkurajuese etj.

Në Jurinë Speciale na kanë nderuar me vemendjen, kohën dhe vlerësimin e tyre:

1. Elida Buçpapaj nga Korça, poete, publiciste, përkthyese, bashkeditore me bashkëshortin, poetin dhe studiuesin e shquar Skënder Buçpapaj të platformës mediatike Voal.ch.

2. Timo Merkuri nga Saranda, poet, shkrimtar, studiues

3. Ndue Ukaj nga Kosova, shkrimtar, kritik letrar dhe publicist

4. Albert Vataj, kritik letrar, poet, shkrimtar dhe gazetar

5. Arber Ahmetaj nga Tropoja, eseist, përkthyes, shkrimtar e poet,

6. Kliton Nesturi nga Tirana, prozator, poet, publicist dhe dramaturg

7. Dan Ibrahimi nga Kosova,poet, publicist

8. David Boseta nga Shodra, poet, shkrimtar

9. Albi Lushi nga Kavaja, poet, kryetar i Lidhjes së Shkrimtarëve dhe Artistëve të Shqipërisë

10. Z. Alfons Zeneli nga Tropoja, kritik, poet dhe gazetar i njohur.

Theksoj se emrat e anëtarëve të Jurisë Speciale u përcollen me duartrokitje dhe vlerësim nga të pranishmit.

• Juria e Pranishme:

1. Aziz Bytyçi, poet , gazetar nga Kosova.

2. Vera Istrefi nga Kukësi, poete ( E cila për arsye shëndetësore nuk mundi të vinte) por që vlersimet e saj na i dergoi në email.)

3. Xhane Sherif Imeraj nga Tropoja, anëtare e kryesisë së Shoqatës “ Bytyçi”, sekretare e Poetekes Mbarëkombëtare “Ndue Bytyçi” , poete.

• Poetin e nderuar Dan Ibrahimi, meqenëse e kishim të pranishëm, e ftova të na bashkohej që të na plotësonte si panel (pa të drejtë vlerësimi).

Me dëshirën që Ora Letrara të jetë sa më e përmbushur, menduam të kishim të pranishë edhe disa të ftuar, miq të nderuar,

Të ftuarit: :

1. Mbesa e MIGJENI tonë të madh , Znj. Angjelin Ceka së bashku me bashkëshortin e saj Z. Neritan Ceka ….

Për hirë të së vërtetës më është dhënë mundësia t`i njoftoj pak vonë, date 14 shtator 2023, dhe vetëm nëpërmjet një mesazhi në watsApp, numrin e të cilëve e mundësova nëpërmjet një miku të mirë të përbashkët. E megithatë, çifti i nderuar Angjelina dhe Neritan Ceka, paten mirësinë të vlerësonin ftesen tonë, duke na nderuar me pergigjen e tyre, të cilën ua lexova të pranishmëve direkt nga telefoni ..:

“ Ju falenderojmë për ftesen, por ishte e pamundur të merrnim pjesë, për shkak të angazhimeve të mëpareshme. Mbetemi në kontakt për raste të tjera dhe ju urojmë sukses ne veprimtarinë fisnike dhe aktuale.

Neritan dhe Angjelina Ceka “

2. Z.Agim Nikaj , mësues, piktor, poet dhe shkrimtar nga Nikaj Merturi

“KOHËT MIGJENIANE OSE MIGJENSHKRIMET”

… Toka ku mbinë shkrimet migjeniane është e nxehtë. Aty shkrijne akuj e ngrica. …. Jeta me shumëllojshmërinë e veprimtarisë së saj përmban dritën dhe errësirën. Toka qe rrit vargje migjeniane më mirë të mbetet djerr e vendet të mbeten të pabanuara se sa në vajtim.

“ HIJA e THYER” –Ese dhe Skica Letrare – nga Agim Merturi

( Në pa mundësi që të ishte i pranishëm...)

3. Z.Gjokë Sokol , Etnologu, Poeti dhe shkrimtari nga Gjakova . Fatëmirësisht e kishim të pranishëm. Në fjalën e tij përshëndeti takimin dhe pjesëmarrësit dhe interpretoi disa vargje kushtuar Migjenit.

4. Z. Ibrahim Hamzaj, nga Bytyçi, mësues, intelektual shumëprofesionesh, drejtues i suksesshem në disa sektore e veprimtari ku është përfshirë.

( Në pa mundësi të jetë i pranishëm...)

… Në vitin 1960 u hap shkolla e pare fillore në Zherkë.

…u bë një ndërtes e vogël me material rrethanorë, gur e baltë dhe mbuluar me derrasa ahu. Ajo kishte 2 dhoma, një klasë mësimi dhe një drejtori të vogël. Në vitin e parë të hapjes, u regjistruan 17-të nxënës në të katër klasat e fillores… Shkolla filloi rregullisht. Mësimi bëhej me klasa kolektive dhe me sistem 4- oresh. Ky sistem mësimi kërkonte shumë energi dhe një metodë mësimdhënje të veçantë e të kualifikuar…

Kjo shkollë u bë e dalluar në shkallë rrethi dhe qëndronte emri i saj dhe i mësuesit gjithnjë në këndin e shkollave më të mira në qytetin e B. Currit.

I vumë shkollës emrin “ Migjeni”.

Në fillim u refuzua, se ishte shumë emër i madh për një shkollë të vogël, por kur e argumentova, se ky emër ka në thelb perspektiven e këtyre fëmijeve, të ardhmen e tyre më të mirë e më të ditur, u pranua. (shkeputur nga libri “ NËPËR VITET E JETËS” – Ibrahim Hamzaj .

Një ndër moment kulminante dhe emocionuese të këtij eventi letrar ishte padyshim shpallja e fituesve.

Vlerësimet e jurisë special i kasha në zarf.

Për vlerësimet e çmimeve Speciale dhe Inkurajuese, u moren parasysh disa vlerësime dhe sugjerime të konsiderueshme të jurisë Speciale si dhe vlerësimet nga anëtaret e Jurisë së pranishme, Verës dhe Azizit.

• Juria Speciale vlerësoi me Çmim të Parë, respektivisht me çmimin MIGJENI krijimin me Kod: 6) Poezia me titull: “ULË NË KARTON NË BALL TË QYTETIT” – me autor poetin e mirënjohur Fran Ukcamaj

• me Çmim të Dytë , krijimin me Kod: 2) dhe krijimin me Kod: 59) respektivisht …

Poezinë me titull:

“MBLEDHËS I GJURMËVE” – me autor poetin Tahir Bezhani

dhe poezinë me titull:

“Unë… Lisi më i moçëm n`Ballkan” – me autor poetin Gjin Progni

• me Çmim të Tretë u vlerësuan krijimin me Kod: 23) dhe krijimin me Kod: 14), respektivisht..

Poezinë me titull :

“AJO ISHTE NËNA” – me autore poeten Esmeralda Nikaj

dhe poezia me titull:

“Migjenit ose poema që s’u bë kurrë bukë e mjerimit” – me autor poetin Rei F. Hodo

Juria Speciale bashkë me Jurinë Prezente, kanë vlerësuar me çmim special dhe inkurajues , këto krijime …

• Me çmim Special vlerësohen krijimet:

Kodi : 28) Poezia me titull: "ËNDËRRIMTARI " (Migjenit) ~Anton Marku

Kodi: 45) Poezia me titull: " MBI FRONIN E NOSTALGJISË" ~ Shqipe Hasani

Kodi: 30) Poezia me titull: " DIELL MIGJENIAN" ~ Migena Arllati

Kodi: 9) Poezia me titull: " EVË" ~ Vlora Rexhaj

Kodi: 53) Poezia me titull: " ME MIGJENIN NË DY KOHË" ~ Xheladin Mjeku

Kodi: 29) Poezia me titull: "Migjeni nji legjendë" ~ Farida Zmijani Ramadani

• Ndërsa me çmim Inkurajues vlerësohen krijimet:

Kodi: 26) Tregimi me titull: "KULLAT E HESHTURA" ~ Ylltare Ferati . Certifikaten e Çmimit Inkurajues , ja dorëzoi Z.Ndue Vatnikaj, poet nga Nikaj-Mërturi.

Kodi: 48) Ese me titull: " MIGJENI NË MES SHKRIMTARIT TË MJERIMIT DHE MJERIMIT TË SHKRIMTARI" ~ Ilaz Hajra – Lumi. Certifikaten e Çmimit Inkurajues , ja dorëzoi Z. Dan Ibrahimi, poet, publicist nga Kosova.

Kodi: 1) Poezia me titull: "I shtrydh kockat nëpër kohë!!" ~ Miranda Derti

Eventi mori ngjyra akoma edhe më e bukur nën interpretimet e disa autorëve..: Ilaz Hajra, Miranda Derti, Rabie Bytyçi , Kasam Shaqirvela, Gjokë Sokoli, Monika Muzikanti etj.

Edhe poeti Dan Ibrahimi interpretoi një poezi përshëndetëse nga libri i tij, “ e njëjta hënë”

Kishim githashtu edhe një recituese nga SHKA Zeri i Llapushes Caralluk Malishevë

1. Anita Krasniqi me poezinë “O moj Shqypni” .

Certifikata Pjesëmarrëse u shpërndanë për të gjithë autorët që u bënë pjesë e këtij konkursi.

Në fund dua të them se suksesin e padiskutueshë këtij takimi letrar ja dhuruan natyrisht autorët pjesëmarrës dhe shumë prej krijimeve konkuruese mjaft të arrira. Në veçanti këtë sukses ja dhanë miqtë tanë të nderuar, anëtaret e jurisë special me pranin e tyre nëpërmjet vlerësimeve me mjaft seriozitet dhe profesionalizëm. Të cilet i falenderoj shumë nga zemra.

Krenare për atë çfarë u realizua!

Suksese dhe mbarësi të gjithëve dhe mirë u takofshim në evente të tjera letrare dhe artistike akoma edhe më të bukura.

URIME – Poeteka Mbarëkombëtare “ Ndue Bytyçi”

URIME – Shoqata Mbarëkombëtare “BYTYÇI” Tiranë – Prizren.

Xhane Sherif Imeraj

Tiranë – 21 Shtator 2023

—————-

Për mundësimin e fotove falenderoj fotografin e njohur z. Kristaq Janushi

Si dhe mbesen time : Valbona Imeraj.

Viti i ri shkollor...

 “ Na ishte se ç`na ishte shumë pare na kishte kur i numëronte asnjë nuk i shkonte.”

Është ndërtimi, fraza e kësaj gjëegjëze e jo përgjigjia e saj që më erdhi ndërmend sot çuditërisht si një heqje paralele jo e zakonshme me ditën e parë të shkollës, shkollës në përgjithësi, asaj çfarë është “gatuar , si është gatuar dhe si është gëlltitur gjatë këtyre tre dekadave të fundit.

” … shumë pare…asnjë nuk i shkonte…”, rrefen shumë kjo frazë, humbje kohe, humbje vlerash, humbje…

Nuk dua të mohoj mundin dhe punën e shumë prej nxënësve, mësuesve dhe prindërve … Por fatkeqësisht pa pasur nevojë të domosdoshme për të testuar apo për të bërë ndonjë sondazh konkret, dukshem nga kushdo, shihet në çdo ambjent, fushë dhe sferë ku ndodhemi… se niveli arsimor, edukimi, kultura tek femijet, rinia si rrjedhojë dhe shoqërisë sonë… ka renë , dhe ka rënë “ me kokë ..” goditja e secilës ka sjell jo pak çrregullime e pasoja në familjen dhe shoqerinë shqiptare. Vërtet janë hapur shkolla, universitete , mundësi shkollimi brenda dhe jashtë vendit, të diplomuar të gjithë , ama siç duket jemi gënjyer, kemi gënjyer veten me ”..lugë boshe..”

Më kujtohet para disa viteve, në disa institucione të ndryshme , kur ndodhte shpesh të ankoheshim për mos sherbimin e duhur , vonesat, komunikimin e pa sjellshem etj, etj…punonjësit me të cilët atakonim, shumë prej tyre, përgjigjeshin “ Kaq rrogë marr, kaq sherbej…” ?! (..edhe kjo problem në vete..) Por puna nuk bëhet me sa rrogë merr , por me pasion, me dije, me vullnetin e mirë, me meritokracin e pozicionit ku emrohesh e nga ku shoqeria pret më të mirën tënde. Gjyshja ime thoshte : “ Nano.. “Jeta është luftë”, dhe vërtet është e tillë. Ndaj, vendi i punës së gjithsecilit është pozicion “ luftarak” , nga ku secili duhet japë më të mirën, të mbrojë e të ndërtojë veten, familjen , shoqerinë… në të kundërt dashje padashje shndrrohesh në “tradhëtar” se nuk dua të them “armik” i vetës, familjës dhe gjithë shoqërisë , duke hapur shteg të keqes, mungeses së sherbimit, mbrojtjes, ndertimit, edukimit…etj.

Pse gjithë këtë po e lidh sot me shkollen? Sepse shkolla është drita, dielli i mendjes dhe i zhvillimit shoqeror. Baza e asaj çfarë mbjellim sot për të korrur apo vjelur nesër. Themelet e shoqërisë që duam të ndertojmë dhe të trashëgojmë ndër breza. Themelet e zhvillimit.

Mjaft më me gjoja dham mësim, dhe me gjoja mbaruam shkollën … nuk është një ditë , nuk është një muaj, nuk është një vit, është një jetë e cila nuk jetohet me “gjoja” e “ me sikur”.

Nëse jeten e marrim seriozisht, edhe ajo na merr e na shikon seriozisht, nëse tallemi me të, ajo “gajaset” shumëherë më shumë e më keq me ne dhe fatet tona.

Le të mos gënjejmë më veten me lugë boshe , le të mos numërojmë më pare peshku për të blerë asgjën në boshatisjen e formimit, vlerave, zhvillimit dhe integritetit tonë.

Unë kam besim tek Mësuesit tanë të dashur se do e shpetojnë shoqerinë tonë nga varfëria dhe degradimi i mendjes dhe shpirtit. Familja, shkolla, shoqeria, shteti, të githë ne do të të dimë dhe do të mundemi t`i japim dorën vetës të ngrihemi.

Suksese dhe mbarësi gjithë nxënësve, filizave të së ardhmes.

Punë të mbarë dhe suksese gjithë Mësimdhënësve tanë të vërtet… thesare të panumëruara nuk arrijnë dot t`ju shpërblejnë atë çfarë na dhuroni.
Dashuria, respekti dhe mirënohja për Ju nuk mbaron dhe nuk duhet të mbarojë kurrë.

SUKSESE DHE ARRITJE TË VËRTETA!

Xhane Sherif Imeraj
Tiranë
11 Shtator 2023

DITA E RROBAVE TË PËRDORURA / RROBAVE TË DORËS SË DYTË

“Mos i shiko gunën, por shikoji punën" - e megjithatë, edhe guna ka rëndësinë e saj, ajo flet e shpreh shumë për ne.

Sot rastësisht vura re në rrjet, se data 25 gusht qënka Dita Kombëtare e Garderobës së Përdorur, ndryshe, Dita Kombëtare e Veshjeve të Dorës së Dytë , kjo për shumë vende të botës, mbase kudo …

Edhe pse nuk e kemi ditur si datë… kemi që me ardhjen e demokracisë në vendin tonë që e kemi “festuar” më së shumti të detyruar nga gjendja e dobët ekonomike, apo edhe për gjetjen e rrobave firmato në kosto të lirë , etj. Dhurimi i rrobave, shkëmbimi apo dhe marrja hua, ka qenë dhe më përpara, mbase në çdo kohë.

Gjyshet e mia të paharruara na tregonin, se herët në vitet e skamjes së madhe kur jeta kërcënohej nga uria , edhe teshat/rrobat ishin të pakta, laj- thaj një palë rroba , edhe ato të rame/vjetëruara, të shlyera/zbehura, të shkyme/grisura, e të harrnuara/arnuara … aq sa ‘ harrni –harrnin nuk e mbante…” As penjë nuk kishish aq sa na nevoitej që t`i harrnonim, por përdornim fije floku, ose kime/qime nga jela dhe bishti i kalit, ndonjë fije bari që nuk këputej lehtê, rrenjë apo levore të veçanta nga drurët apo pemët e ndryshme…

Herët gjyshet dhe nënat tona bënin me duart e tyre çdo veshje të familjarëve të mëdhenjë e të vegjël. Ato bënin në vekë e thurnin me shtiza, të linjta e të leshta , guna, zhguna, tierq të bardhë e tierq galana, me lesh dhënsh e dhish/t`dhinta… bënin shtrojë e mbulojë, qilime, sexhade, cerga, dyshekë, jastëk, jorganë, triko, çorape, doreza, kapuç, shallë, mnelat e djepit/ fëmijeve të vegjël etj. Sapo e falte Zoti fëmijën / lindte , e lëshonin në bashkë të delmes, ose postagji/post, postiqe dhënsh ose dhishë.. e thotë edhe shprehja që disa të moshuar e përdorin edhe sot: “ Që kur m`ka bâ / lindur Nâna e kam ra në bashkë të delmes / deles …. “.

Rroba këto që nuk bliheshin në dyqane, por padiskutim ishin shumë të çmueshme, të bëra me dashuri dhe mjeshtëri nga gjyshet dhe nënat tona. Rroba të çmueshme dhe shumë të çmueshme se ishin bio, të realizuara me lëndë natyrale, të ngrohta dhe të shëndetshme për trupin e njeriut.

Sot blerja e rrobave të përdorura , apo thënë më këndshëm, rrobave të dorës së dytë , është një treg alternativë, ku favorizon blerësit e kategorive të ndryshme, jo vetëm të atyre me të ardhura të pakta, por edhe të atyre që duan të kursejnë sa më shumë, ata të cilët kërkojnë marka apo firma të ndryshme që nuk gjenden në dyqanet tona ose gjenden me çmime shumë të larta etj.

Arsyet e lartpërmendura të detyrojnë në njëfarë mënyre të bëhesh blerës, klient i këtyre dyqaneve, dhe si në shumë vende të botës, një blerje e tillë në parametrat e duhura nuk ka asgjë të keqe. Gjithmonë duke e ditur se çfarë duhet dhe nuk duhet blerë në dyqanet me rroba të dorës së dytë. Si për shembull higjena nuk e këshillon blerjen e rrobave të brendshme të përdorura, apo rroba plazhi.. etj . Kur thuhet rroba të përdorura, nuk nënkupton rroba të vjetra, si dhe gjithmonë duhet të pastrohen e të lahen këto rroba përpara se t`i përdorni. Mbase edhe Institucionet përkatëse të higjenës dhe kujdesit shëndetësorë duhet të nderhyjnë tek ajo se çfarë duhet dhe nuk duhet shitur tek ky lloj tregu, si dhe t`ju kërkojë këtyre tregtarëve të afishojnë postera në ambjentet e tyre ku të shënohen këto rregulla dhe më shumë mbase, që çdo blerës t`i ketë parasyshë.

Sepse jo më kot një shprehje thotë: “ Nuk jam aq i pasur sa të blejë lirë” një blerje e tillë mund të na kushtojë më shtrenjtë.

25 gusht 2023

Cikël poetik

 NGA XHANE IMERAJ 

 08/05/2022 

                                Botuar tek:   " Revista Letrare "

∗∗∗

N’tymnaj t’murgt’

n’heshtje t’shurdht’

n’koh’ t’zymt’

e n’qell pa yje

ti mos u mbyll

n’kllapa t’errta

t’fatit…

bane drit’

me njat shpirtin tan,

kthjelle qellen

e kurr’ mos dysho

se yjet jan’ shuar

gjersa dhembja

si eshka digjet n’ty,

gur e uror

jetës t’pa fikme.

Kacavjerrur dhimbjes

Ma keq se zogjt’ n’huti t’jezert’

kan mbet kujtimet tona,

kacavjerrur dhimbjes,

vend ku t’prehen nuk kan’

veç n’plag t’shpirtit

aty rënkojnë bashkë për kohën

që shkoi si mos t’ish.

Migruar, mërguar, larguar,

tërbuar, dreqnuar,

krejt çka patëm rreth shpirtit

e shndrruem në hiç…

T’kishim qysh

edhe shpirtit n’drrue vend

treqind herë i kishim…

Shyqyr qielli asht shumë lart

e s’mun e mrrina

me dreqnu…

∗∗∗

…çmendu erë,

çmendu e na merr me vete,

ashtu si flokët na i çmend lirie,

…të tillë liri kemi në shpirt

të çmendur e të pa cak

zgripeve të jetës, si kalë i egër

pa fre, pa kapistall…

…çmendu erë,

çmendu, të çmendemi lirie…

…çmendu…

u çmendsh e marrsh malet…

…arsyet e paarsyeshme

nuk mund të na mbajnë në çark…

∗∗∗

Në djall e gjitha…

me zeherin e kësaj bote

zeher për zeher

të pijavemi

e dhimbjet t’i harrojmë

të humbasim diku

atje ku nuk na njohin

as njohim veten

poshtë gjetheve vjeshtuke

se edhe ato janë pijavë

e kanë ra përtokë

pa pikë shpirti…

Fundja…

kush pat shpirt?!

Të qajmë e të qeshim njëherazi,

gjer sa të përmendemi

në zeherin e realitetit.

…të kthjellemi

duke pirë kupa me fund,

se fundi

…është esëll.

Rvesita Letrare 

https://revistaletrare.com/blog/2022/05/08/cikel-poetik-14/?fbclid=IwAR1dEQU0nm9RTkJWOu2B3SGGXtwVNqMelkCIlsLoO0QLZEPj6p4qJnoEkSk 

Përbirojsa ose Kërshi Përbirues , Sylbicë

 

Që heret njerëzimi  ka shfaqur nevojën e besimit,  besimeve në njerëz, objekte apo dukuri të ndryshme që kanë arrdhur gjer në ditetët e sotme  si besime të thella  shpirterore,  në  forca të mbinatyrshme. (...pa përmendur dhe kaluar më pas në besimet e devotshme në fe të ndryshme) .

Si në shumë popuj të botës edhe tek ne shqiptaret ka qënë i pranishem  ky lloj besimi, pagan… Ku njerëzit nga dëshira, nevoja apo frika ,duke ardhur si faktor të mbinatyrshem , apo dhe si imponime të vetvetës, kanë ngritur besime dhe  kulte të ndryshme duke e  përcjelle më pas tek njeri-tjetri, si besimin tek dijetaret, njerëzit e mirë, në zana, orë, vampirë, lugetër, drangojë, kuçedra, ujra, shpella, shkembinjë, gur, pemë, kafshë, dukuri natyrore, hëna, dielli, oret e muzgut, oret e agut, pika e ditës, varre, nga ku besonin, dhe luteshin të kenë jetë të gjatë, fuqi, shëndet,  të gjenin sherim,  duke besuar kështu  në forcën e tyre të mbinatyrshme.

Unë nuk do të ndalem të shtjelloj këto objekte, kulte, besime e dukuri, nuk është as fusha ime,  por shkurtimisht kam dëshirë të sjell për lexuesin  një përshkrim historik të ilustruar me foto  të një vendi të tillë ku kryheshin dhe akoma vazhdojnë të kryhen ( ndonëse  më rrallë ) rituale të tilla besimi, e pikërisht tek një shkëmb, me një formë gdhendje natyrale të mrekullueshme, i cili mua më ngjan në formë si kokë elefanti gjigande:)

Ky shkëmb quhet : “ Kërshi* Përbirues",  i cili  gjendet në një nga perlat e trojeve shqiptare, në bjeshkën më të mirë dhe më në zë në Malësinë e Gjakovës (Tropojë) , Sylbicë, Sylbicën e Bytyçit, e cilësuar gjithashtu si një nga bjeshkët më të bukura në Ballkan., dhe saktësisht  në shpat  të  Gusanit, poshtë Podit të Gjollëve, sipër staneve të  Tellës  së Vladit.

Nëpërmjet asaj pjese të shkëmbit , perbirohet, apo depertohet duke iu sijellur për rreth  kesaj vrime, apo kesaj vege të shkëmbit, duke depertuar keshtu në trupin e shkëmbit.

Rreth histories së “ Kërshit Përbirues”, si gojdhënë, fillimisht kam dëgjuar nga Lokja, gjyshja ime, nëna e babit tim, (Pastë dritë shpirti i saj ) e cila na tregonte se si  heret të parët tanë tek ky shkëmb kishin parë dritë gjatë natës, madje dhe sot thuhet se natën aty ndriçojnë ca drita te zbehta , (mbase mund të jetë lloji i gurit shkëmbor) , nga ku njerëzit filluan të besonin se aty kishte diçka të mbinatyrshme, hyjnore,  duke filluar kështu një ritual besimi .... Bjeshkëtaret vendas, por edhe nga të gjitha bjeshkët e Tropojës dhe të Kosovës përreth bjeshkës së Sylbices...  Pojana, Rreshkëza, Përbuja, Korita, Dobërdoli, Brovina, dhe jo vetem nga bjeshkët, kushdo që kishte dëgjuar për këtë shkëmb përbirues dhe vetitë e tij, vinin nga larg,  në grupe apo individualisht , njerëz që besonin në mrekullinë sheruese të tij. . Kryesisht nënat, familjarë që sillnin fëmijet e tyre, të cilët ishin sëmurë nga temperatura e lartë, fëmijet që ishin të vonuar në të folur apo në të ecur dhe  çrregullime të tjera shëndetësore. Shkonin edhe të rriturit për problemet e tyre, apo edhe thjeshtë për mbarësi.

Tek Perbirojsa, hynin e dilnin tre herë duke u sijellur asaj pjese të shkëmbit, e duke bërë lutjet e tyre më zë apo jo …  Në zgavrat e shkëmbit diku aty pranë, linin bukë e djathë, ose ndonjë monedhë metalike ... Më pas ose shkonin e pushonin pak tek ndonjë stan , ose pushoni afër ndonjë burimi, e më pas largoheshin për në bjeshkën e tyre.

Rreth historise së këtij shkëmbi , kam pyetur disa persona të moshuara gjatë këtyre ditëve, dhe pak a shumë kishin këtë version të të rrëfyerit.

Synimi i këtij shkrimi nuk është aspak që  të nxis njerëz që ta vizitojnë Shkëmbin Përbirues , për veti të tilla kuruese, kjo mbetet në besimin dhe dëshiren e secilit… qellimi i shkrimit ishte që ta sillja këtë histori të shkruar në shenjë trshëgimie, si rrëfenjë dhe traditë e vjetër.  Gjithashtu edhe për të sjellë nëpërmjet fotove një formë të tillë shkëmbore , për adhuruesit e natyrës, adhuruesit e të bukurës.

Tashmë unë jam e bindur, që përveç gjithë mrekullive të pafundme të Bjeshkës së Sylbices, vizitorët do fillojë të kërkojnë e ta preferojnë edhe Kërshin Përbirues.

 

Realizoj: Xhane Imeraj

Tiranë , 20 Korrik 2021

• Foto të porositura nga autoria e shkrimit, enkas për këtë shkrim, dhe të realizuar vërtet bukur , nga bytyçasi, Erzen Rexha

_________

*gërxh, shkëmb